Attic [Niemcy]

[Nucleator]

Jeśli nadal z utęsknieniem czekacie na powrót Mercyful Fate do żywych i narzekacie na ostatnie płyty duetu Shermann i Denner, to warto zainteresować się płytami niemieckiego zespołu Attic. Ta formacja z Gelsenkirchen istnieje od 2010 roku i ma na koncie 2 wybitne długograje. I są to pozycje, z których zapewne sam King Diamond i spółka byliby dumni, a nie jakieś popowe odchody od przebierańców z Ghost.

Po dwóch pomniejszych wydawnictwach grupa wydaje w 2012 roku znakomity debiut The Invocation. Najlepsze w niej jest to, ze mimo oczywistych inspiracji ciężko pomylić tą płytę z którąś nagraną przez Mercyful Fate, choć Attic też eksploruje w tekstach klimaty okultystyczne, a wokal Cagliostro brzmi niemal jak King, fantastycznie wpasowując się w kompozycje i nadając im niepokojącego klimatu.

Niczym nie ustępują gitarzyści - praca gitar to cudo niczym ciasto Karpatka, co chwila serwują one znakomite melodie i riffy, przywołując reminiscencje ukochanego przeze mnie Don't Break the Oath. Nie jest to jednak jak wspomniałem kopia jeden do jednego, Niemiaszki do heavy metalu dorzucają elementy NWOBHM. No i w rezultacie mamy tu takie znakomitości jak utwór tytułowy z fantastyczną partia gitary prowadzącej, rytmiczny Satan's Bride ze znakomitymi wokalami Meistera czy The Headless Horsemen z urzekającym refrenem. A wszystko to ubrane w znakomite brzmienie, które nie trąci plastikiem.

W 2017 roku rozwalili całą konkurencję na łopatki, serwując Sanctimonious. Trwający 64 minuty koncept album kreuje historię zakonnicy, która doświadcza na własnej skórze hipokryzję sióstr w zakonie. W lirykach roi się od bluźnierstw, lecz na szczęście nie mamy tu do czynienia z satanistyczną szopką dla kuców rysujących pentagramy w zeszycie od religii i przede wszystkim znakomicie współgrają z muzyką.

Same kompozycje to majstersztyk i pokazują one, jak wielki progres poczynili muzycy. Przede wszystkim rozwinęli oni formułę heavy metalu, poszerzając go o black metalowe tremola czy blasty. I już drugi utwór tytułowy pokazuje, jak znakomity pomysł to był. Pozostałe utwory także niczemu nie ustępują i potrafią obronić się samodzielnie, a nie tylko w ramach całości Sanctimonious. Czy to nastrojowe The Engelmacherin, czy rozbudowane There is No God - Attic potrafi zaskoczyć i udowodnić, że w formule wypracowanej przez Kima Bendixa można wnieść coś od siebie i będzie to brzmiało równie dobrze. Na pewno też spora zasługa w tym wokalisty - facet jest obdarzony w potężny falset i nie ma tu mowy o bezpłciowych wyciach, ale o naprawdę wysokiej jakości zaśpiewach, w które potrafi tchnąć aurę mistycyzmu.

Attic to jedyny godny spadkobierca idei okultystycznego heavy metalu powołanego do życia przez Mercyful Fate. Zespół, który już nagrał płytę, która będzie klasykiem w tym gatunku. Polecam naprawdę mocno jak nigdy, bo tutaj mamy do czynienia z namacalnym geniuszem.

Dyskografia:
2012 - Attic [demo]
2012 - Satan's Bride / Ghost of Dublin [split]
2012 - The Invocation
2017 - Sanctimonious

Skład:
Katte - Guitars (2010-present) ex-Erazor, ex-Warhammer, ex-Iron Kobra (live), ex-Zwielicht (live), ex-Freezing Night
Rob - Guitars (2010-present) ex-Voice of Wrath
Meister Cagliostro - Vocals (2010-present) ex-Divine Wings
Chris - Bass (2012-present) ex-Warhammer, ex-Blood Atonement
J.P. - Drums (2013-present) Paria, Zwielicht

▼ Byli muzycy

Tormentor - Drums (?-2011) Pure Scorn
Warrior - Bass (2010-2012) Iron Kobra
Roman - Drums (2011-2013) ex-Erazor

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Attic/3540342742
BC: http://attic-vanrecords.bandcamp.com/music

[yog]

Attic to jedyny godny spadkobierca idei okultystycznego heavy metalu powołanego do życia przez Mercyful Fate.

Debiutu In Solitude nie słyszał?

Sama kapela mi się kojarzy, ale nie jestem pewien, czy słyszałem całą płytę. Trzeba będzie sobie przypomnieć, mam nadzieję, że to jest trochę lepsze niż jakiś Portrait.

[Nucleator]

Attic to jedyny godny spadkobierca idei okultystycznego heavy metalu powołanego do życia przez Mercyful Fate.

Debiutu In Solitude nie słyszał?

Sama kapela mi się kojarzy, ale nie jestem pewien, czy słyszałem całą płytę. Trzeba będzie sobie przypomnieć, mam nadzieję, że to jest trochę lepsze niż jakiś Portrait.

Z całym szacunkiem, ale Attic przy tych zespołach wypada jak Maseratti przy Fiacie Punto. A Portrait to przeciętne granie fakt, choć słyszałem że nowa płyta daje radę, ale nie miałem czasu sprawdzić.

[Endymion]

Debiut mi się w cholerę podobał, słychać, że panowie kochają Króla bezgranicznie, ale nie są przy tym bezmyślną kopią autorów Them czy Abigail. z drugiej płyty słyszałem tylko Hounds in Heaven na YT i także mi się podobało, bedę musiał w końcu sprawdzić.

[deathwhore]

Nie słyszałem nawet sekundy, pewnie nie usłyszę, póki nie kupię płyty. A kupię.

Ty tam wyżej, odwal się od fiata punto.

[synu]

Attic to jedyny godny spadkobierca idei okultystycznego heavy metalu powołanego do życia przez Mercyful Fate.

Debiutu In Solitude nie słyszał?

Sama kapela mi się kojarzy, ale nie jestem pewien, czy słyszałem całą płytę. Trzeba będzie sobie przypomnieć, mam nadzieję, że to jest trochę lepsze niż jakiś Portrait.

Z całym szacunkiem, ale Attic przy tych zespołach wypada jak Maseratti przy Fiacie Punto.

Jest właśnie dokładnie odwrotnie, bo o ile IS potrafiło tchnąć w ten occult heavy metal swój styl, tak Attic rżną z zespołu Kinga Diamonda jak popierdoleni, będąc w zasadzie MF wannabe. Także gdzie Rzym, a gdzie Krym

[Nucleator]

Punkty wspólne z MF są, to rzecz oczywista, o czym sam wspomniałem. Ale po osłuchaniu Sanctimonious nie da się tego nazwać mianem wannabe - widać progres w aranżacjach i nowe pomysły. Styl In Solitude nigdy mi przesadnie nie leżał i wolę już to "podpierdalanie" z twórców Melissy.

[deathwhore]

Włączyłem sobie w drodze do pracy jakiś ostatni materiał. Jak dla mnie to było bliższe np. Denial of God w riffach, z Diamondowskim wokalem - notabene niesamowitym, jak facet potrafi to odtworzyć na żywca, to mega szacun.

[Endymion]

Sprawdziłem Sanctimonious - teraz rozumiem dopiero entuzjazm autora wątku xD Fantastyczne granie i jak ktoś pierdoli, że to bezmyślna kalka Mercyful Fate, to znaczy, że jest baranem i podczas słuchania był zajęty dłubaniem w nosie. Co jednak ważniejsze, te blasty, tremola blackmetalowe idealnie wpasowują się w struktury utworów. Znakomita rzecz.

[Szajtan]

"Return Of The Witchfinder" to tytuł kolejnego albumu Attic, który ukaże się 21 marca przyszłego roku nakładem Ván Records.

Tracklisting:
01. The Covenan
02. Darkest Rites
03. Hailstorm and Tempest
04. The Thief's Candle
05. Return Of The Witchfinder
06. Offerings To Baalberith
07. Azrael
08. Up In The Castle
09. The Baleful Baron
10. Synodus Horrenda

[Szajtan]

Przed premierą płyty zespół wypuścił dwa single "Darkest Rites" i "Return Of The Witchfinder".

[blue_calx]

Z singla mogę posłuchać, ale całe albumy jakoś zawsze mnie nudziły. Solówki niezłe, robią ochotę na ponowny odpał. Za drugim razem już wchodzi przyjemnie.

I widzę, że zmienił się gitarzysta, tam kiedyś oglądałem live jakieś, gdzie chłop trochę zaniżał ich performens, ale to już trochę czasu minęło od podmiany, z tego co widzę.

Tutaj ten live wspomniany, lekko koślawo idzie to solo w Dark Hosanna, słychać wyjebki, ale czuć serce choćby ze strony wokalnego.

Wg. MA rok później gościu (gitarzysta) opuścił szeregi.

[Szajtan]

Pożywna przekąska dla wszystkich głodnych nowych nagrań Kinga Diamonda

[blue_calx]

Jak zawsze jest całkiem ok, ale nie ma podjazdu do klimatu Kinga rodem z psychiatryka, idą w swoim kierunku. Tylko tak niewiele klimatu jakiegokolwiek tutaj, albo nie mogę go wyczuć. "Jak western, w którym nie pada żaden strzał".

[Hajasz]

Dzisiaj po pracy spotkałem znajomego hejviora, a że w torbie mieliśmy te same zakupy to wbiłem do niego na kwadrat i tak sobie właśnie leciał ten Attic. Debiutu za bardzo nie pamiętam bo tematów innych było wiele ale już drugi album i trzeci mocno przykuł moją uwagę bo ładne to granie. Obsrać się nie obsrałem jak inni, że jak to tak kopiować tych i tego bo świetnie kopiować to też sztuka. Chętnie bym ich widział w Byczynie zamiast innych pierdów bo pewnie wpasowaliby się w klimat. Ten drugi album to faktycznie zacny bo ponad godzina hejviora, która się nie nudzi to konkretny wyczyn. Wokalista mam wrażenie, że bawi się skalą swojego głosu i jeśli to wszystko potrafi na żywo dać to kierwa jest ogień. Bardzo dobre to Attic takie niemieckie nawet.

[yog]

Chętnie bym ich widział w Byczynie zamiast innych pierdów bo pewnie wpasowaliby się w klimat.

Oni grali już w Byczynie.

[Hajasz]

Faktycznie wtedy kiedy był Blasphemy. Hmm więc albo piłem wtedy albo piłem wtedy.

[Zsamot]

Pożywna przekąska dla wszystkich głodnych nowych nagrań Kinga Diamonda

No właśnie, to granie z gatunku czy aby na pewno potrzebuję (choćby udanego) klona? Ale słuchalność jest cholernie wysoka, zatem pewnie można ich mocno polubić. Ja pozostanę z boku, doceniając pasję.
Ciekawe, że Hajasz nie widzi tu skoku na kasę, ale przy North już tak...

[DiabelskiDom]

Grali w Byczynie dla 30 osób pod sceną i grali też na SDL dla trochę większej liczby. Obydwa oglądałem, obydwa bardzo dobre. Niby kopia, a jednak nie do końca. Wokalista jak najbardziej potrafi dać z siebie to samo na żywo.