Cruciamentum, UK

[Ryszard]

Brytyjskie "Tortury" to założony w 2005 roku zespół, parający się obrzydliwym i obezwładniającym metalem śmierci, paraliżu i klątwy. Na ich złowieszczą biografię składają się  min. kazirodczy związek z angielską Grave Miasma, muzycy ukrywający się pod psedonimami-inicjałami oraz krwawa historia live dewastacji. W ciągu pierwszej dekady istnienia brygady jak najbardziej mobilnej, załoga przechodzi akademię grania w pieczarze co pięknie zachowało się na pierwszych EPkach. W muzyce bandy odnajdziemy podłe wpływy zespołów z zimnych krajów północy oraz kontynentu Apachów i Abramsów. Dodając do tego sosu germańskich mistrzów rytuału Necrosis Chytrosis, otrzymujemy osiemdziesiąt procent przekazu satanistycznego zespołu z UK. Z oczywistości dominują ciężary nowojorskich I-jszynów, melodyjność i pokręcenie Morbidów, Demigod. Pozostałe 20% to piosenkopisanie, technika i rozwiązania czyli umiejętne klecenie struktur i riffów. Wszystko w finale, obrysowane odpowiednią produkcją, owocuje debiutem otwierającym nową dziesięciolatkę z albumem na którym mniejszą zawartość podziemia udanie rekompensuje poziom dłubania i kompozytorka.

Niewątpliwie, współcześnie w czołówce obok  Grave Miasma, Domains, Dead Congregation, Chthe'ilist. Takie rejony.

Dyskografia:
2008 - Rotten Flesh Crucifix [demo]
2009 - Convocation of Crawling Chaos [demo]
2011 - Eroding Chaos unto Ascendant Flesh [split]
2011 - Engulfed in Desolation [EP]
2015 - Charnel Passages
2017 - Paradise Envenomed [EP]

Skład:
R.B. - Bass (?-2016), Guitars, Vocals (2016-present) ex-The Axis of Perdition (live), ex-Vomicide, ex-Atavist, ex-Skeleton Gong, ex-Winterfylleth, ex-Moriarti and the Sith, ex-Wodensthrone
D.R. - Bass Bone Tomb, Spartan Warrior, Starborn, Vacivus, Haar (live), ex-Dawn of Chaos, ex-Wrath Within, ex-Plague Rider (live)
J.F. - Drums Apologoethia, Ered, Sheidim, Vidres a la Sang, Foscor (live), ex-Lux Divina (live), ex-The Zen, ex-Abrahel, ex-Karlahan
D.L. - Vocals, Guitars Imindain, ex-Disembowelled, ex-Invocate, ex-Maniakal Torment, ex-Crepitation, ex-Profetus, ex-Sarpanitum, ex-Infant Bile

▼ Byli muzycy

B.C. - Bass ex-Dark Forest, ex-Deceptor
S.H. - Bass ex-Epitaph, ex-Ruins of Amber, ex-Imindain
D.B-H. - Drums (?-2016) Adorior, Grave Miasma, Scythian (live), ex-Frustrum, ex-Goat Molestör, ex-The One, ex-Corpus Christii (live), ex-Indesinence
D.T. - Drums ex-Maniakal Torment, ex-Imindain, ex-Scapegoat
M.L. - Guitars ex-Maniakal Torment, ex-Scapegoat, ex-Imindain
R.C. - Guitars (?-2016) Deströyer 666, Grave Miasma, ex-Goat Molestör, ex-Crom Dubh
O.S. - Vocals ex-Invocate, ex-Crepitation, ex-Ocular Fornication
A.K. - Vocals ex-Maniakal Torment

▼ Muzycy koncertowi

G.M. - Bass (2017) Barshasketh, Haar, ex-Acatalepsy, Falloch (live)

Referencje:
MA: https://www.metal-archives.com/bands/Cr ... 3540256962
BC: https://cruciamentum.bandcamp.com/music
FB: https://www.facebook.com/cruciamentum/

[TITELITURY]

Gdyby tow. "Bolek" zamiast polityką, zajmował się metalem, powiedziałby "O take death metale walczyłem ! " Miałem przyjemność oglądać ich na żywo ( na martwo ? ) wraz z Corpsessed w Londynie w ubiegłym roku. Było to tuż po zamachu w Bataclanie, więc na każdej stacji metra stało paru smutnych panów z bronią maszynową. Ale nie o tym chciałem. Z tym gigiem łączy się dla mnie zabawna dość historia. Podchodzę do budynku, w którym ma odbyć się potańcówka, ustawiam przed drzwiami wejściowymi i zaczynam odruchowo zaciskać zwieracze w obawie przed gwałtem, bo za mną stają grzeczniutko w kolejce babo - chłopy, całujące się pedały, transwestyci, gotyckie pindy z kilogramem tapety na ryju i jakiś podstarzały ni to metalowiec, ni chuj wie co, żłopiący piwo. Wokół kolejki krążył jakiś transwestyta o twarzy ropuchy i ciele wija, wręczając wszystkim reklamówki zbliżającego się koncertu... Clan of Xymox ( dla mniej zorientowanych - taka gotycka, elektroniczna zdaje się pedalizna, przy której każdy normalny człowiek ma ochotę pochlastać się zagiętą szufelką ). Myślę sobie "no okej, w końcu to Zachód, tak tu pewnie wyglądają słuchacze tego typu zespołów, u mnie bym się wkurwił i napierdalał kamieniami po ryju, ale tu muszę akceptować ich zasady, bo jestem tylko gościem" i stałem grzecznie w kolejeczce, choć zimny pot mnie oblewał, bo jak się taki pedał dorwie, to pewnie nie popuści, póki w kichę się nie spuści, a zębów w dupie, o których śpiewał Bożyk, niestety nie mam. W końcu jednak, zachowując analną cnotę, dotarłem do ochrony na bramce, pokazuję im bilet i ... jaka była moja ulga, że to tylko pomyłka kolejek jest wszystkiemu winna. Wyjaśniono mi, że klub ma dwa wejścia, to przy którym stoję, prowadzi na koncert klasyka industrialu "PsychicTV" Genesisa P-Orridge'a, natomiast weście od drugiej strony prowadzi na gig Cruciamentum i Corpsessed. Z ulgą poszedłęm tam, gdzie mi wskazano i już bez kolejki ( jesteśmy wszak elitą, naszej muzyki nie słucha wielu, ne c'est pas ? ) dostałem się na salę, gdzie heteroseksualni mężczyźni pili piwo z plastikowych kubków, słychać było polszczyznę, a przed koncertem gromkie "Napierdalać !". Taką oto przeżyłem przygodę mrożącą krew w żyłach, której nie zapomnę chyba do końca życia, jak i gigu zresztą. Trochę dali ciała z nagłośnieniem, a usta wokalisty Cruciamentum przypominają trochę cipę, ale tak niemiłosiernie pozamiatali, że wyszedłem uchachany i jeszcze mało nie spóźniłem się na ostatnie metro, a dostać się z jednego jego końca na drugi po godzinie 23 w tygodniu, to już nie lada problem, szczególnie dla kogoś, kto tak jak ja, nie mieszka w tym mieście.

[deathwhore]

Demówki były kurewsko zajebiste, pełny album jest... bardzo dobry. Niby te numery świetnie napisane, ale to brzmienie jakieś za bardzo ugładzone, troche bez chaosu i szaleństwa, bez tego dusznego rozpierdolu, który sprawiał, że wcześniej nie wiadomo było czy walczyć, czy spierdalać.

[Ryszard]

Oczywiście.

Ale
Posłuchaj kochanie jak ładnie kręcą riffy i posługują się wyobraźnią. Mają wyobraźnię!!! Mnie to rozjebało. Ładne piosenki, szpanerskie zagrywki, nawet dekadencja wyważona. Normalna komercyjna wpadająca w ucho płyta. Demówki mają klimat i napakowane są ogniem. Masz rację. Ale to za dzieciaka pisane, na fazie.

Nt nowej dodam że l po 30tce każdy jeden muzyk DM już wymyślać nie umi:/

Na to trzeba potrzeba odpowiedniego wieku i w szatana trzeba wierzyć - albo zawziąć się i nie ruchać tylko słuchać!

[TITELITURY]

Demówki były kurewsko zajebiste, pełny album jest... bardzo dobry. Niby te numery świetnie napisane, ale to brzmienie jakieś za bardzo ugładzone, troche bez chaosu i szaleństwa, bez tego dusznego rozpierdolu, który sprawiał, że wcześniej nie wiadomo było czy walczyć, czy spierdalać.

Ludowe porzekadło mówi, że "gust jest jak dupa - każdy ma swoją". Ale, że żyjemy w epoce, gdy pedalstwo jest na topie, każdy każdemu w tę dupę zagląda, a efekt tego taki, że ponieważ dupa, to nie usta i trudno się z nią gada, wychodzą po prostu do dupy monologi. Pozwolę więc sobie na własny. Ten album przede wszystkim pokazuje, że klimat można budować również poprzez tworzenie przemyślanych kompozycji, nie tylko przez "duszne" brzmienie i idący z nim w parze wokal. Jest tam też parę całkiem potężnych zwolnień, które mnie zarówno osobiście, jak i nieosobiście wbijają w ziemię. Dlatego trudno jest mi zgodzić się z Twoją opinię, "choć oczywiście ją szanuję i poważam", co gwarantują Ci prawa człowieka którejś tam już generacji.

[deathwhore]

Ja wolę jak za zajebistymi kompozycjami idzie równie dobre brzmienie, ale oczywiście również szanuję opinię. To nie CD za 15-20zł, żeby sobie pierdolnąć w kąt i powiedzieć "nawet spoko".

[Ryszard]

[Arson]

Kurwa, ta okładka jest rewelacyjna - Corcuera odjebał kawał świetnej roboty!

[Ryszard]

Bardzo progresywny jak na Cruciamentum miks, ten pierwszy na ep kawałek, surowy i letargiczny, trochę vejderowaty(?) Jaskinia zamieniona na ognisko pod jaskinią, kilka Immolationowych przygrywek, leciutkie klawiory.

Drugi utwór też spoko. Po raz kolejny przejrzystrze ale surowe i neolit-owe brzmienie z bardziej tradycyjnie skomponowanym kawałkiem.

Bardzo fajny matex. Inny. Obdarte ze skóry Cruciamentum.

[DiabelskiDom]

Leci sobie ostatnio dość regularnie duży album Brytoli i bardzo silnie wwierca się swoim mackowatym, lepkim mrokiem prosto w serce. Oślizgły, świdrujący i duszny metal śmierci. Zakręcony i dość techniczny, bo jak czasem zawijas gitarowy wjedzie a po nim solówa, to aż kopara opada. Zwolnienia cios totalny, aż całe cielsko Azathotha z flecikiem się zwala na słuchacza i go miażdży. Ogólnie jest to zajebiście mroczna i rytualna płyta moim zdaniem, taka atmosferyczna w dusznym, śmierćmetalowym wydaniu. Rzekłbym, że pobrzmiewają echa Grave Miasmy, trochę Incantation, może trochę starej Finlandii? Nieładna i nieprzyjema muzyka.

[dj zakrystian]

W zasadzie wszystko co nagrali jest na kurewsko wysokim poziomie, ale najlepiej robi mi jedyny jak do tej pory pełniak. Wpływy Morbid Pędzel, oraz kapel z końcówką - tion, przy tym zachowany pewien sznyt oryginalności. Intensywność i ciężar urywa łeb, do tego muza Cruciamentum posiada coś, o czym zapomina, lub pomija wiele life metylowych hord, iście grobowy, nieco odrealniony klimat, który podkreślają klawiszowe plamy, choć niezbyt często i nie we wszystkich numerach. Do tego bardzo przemyślane numery. Nie ma tu gruzowania mającego często ukryć brak pomysłu na dobre riffy. Wpierdol i mrok. Tak powinien brzmieć death metal. Obok Funebrarum to najlepszy skład wskrzeszający czysty chemicznie śmierć metal.

[Hajasz]

Płyta Cruciamentów jest jak Mercedes, który zaprasza na zajebistą przejażdżkę ale zaraz po wejściu do niego widzisz, że prowadzi 70 letni dziadek na tempomacie ustawionym na 40 km/h, obok siedzi babcia nucąca niemieckie heimaty, które lecą na pełnej w fabrycznym audio.

[Zsamot]

Ładny opis Hajaszu, ale NIE.

[DiabelskiDom]

Jakby tych zajebistych zwolnień, jak np w The Conquered Sun było więcej, to mógłby ten tempomat być nawet na 20 km/h ustawiony przez cały album, bo to jedne z moich ulubionych jego fragmentów.

[Blind]

Charnel Passages to album dobry, choć do bardzo dobrego pewnie mu trochę brakuje. Poznałem jakoś po premierze i od tamtej pory raz po raz do niego wracam. Mi się taki majestatyczny death metal oparty, przede wszystkim, na riffach podoba. Lekko gruzowa atmosfera wynika z riffów i głębokich wokali na szczęście i nie ma tam sztuczek typu - nagramy muzycznie byle gówno, najważniejsze żeby był klimat krypty. No nie. Najważniejsza jest muzyka!!! A ta się u tych panów zgadza jak liczba wystrzałów z pyty w Opolu.

[Hajasz]

Charnel Passages to album dobry

I na tym należy zakończyć bo kiedy zaczynamy zestawiać go z Funebrarum (nawet z materiałem demo wydanym jako album) to zaczyna wypadać przeciętnie by nie powiedzieć, że blado.

[yog]

Podzielam opinię. Dobry, może nawet i bardzo, ale do ciosów Funebrarum i paru innych kapel od nich młodszych, typu Dead Congregation, brakuje. Na żywo też wporzo, ale jak grali z Blood Incantation w 2017, to nie mieli najmniejszych szans w tym porównaniu, a to były jeszcze czasy, że się wymieniali kto danego dnia gra jako ostatni.

[Blind]

Do Dead Congregation to oczywiście, że nie ma podjazdu. Zresztą, z "młodych" ekip to mało kto ma do Greków podjazd.
A jak z Funebrarum, wstyd się przyznać, ale nie wiem. Debiut słuchałem z 8/9 lat temu i nie pamiętam zbyt wiele. Być może czas wkrótce sobie przypomnieć.

[Zsamot]

Podzielam opinię. Dobry, może nawet i bardzo, ale do ciosów Funebrarum i paru innych kapel od nich młodszych, typu Dead Congregation, brakuje. Na żywo też wporzo, ale jak grali z Blood Incantation w 2017, to nie mieli najmniejszych szans w tym porównaniu, a to były jeszcze czasy, że się wymieniali kto danego dnia gra jako ostatni.

No ale BI to inny "level". Raczej tamte koncerty to był taki cios, że mało kto im wtedy by dorównał.

[TITELITURY]

Charnel Passages to album dobry, choć do bardzo dobrego pewnie mu trochę brakuje.

Weź się schowaj do tego swojego plecaka ze zdjęcia, który modnie nosisz na wysokości pośladków, jakby w obawie przed strzałem z pyty w wykonaniu Posiadacza Najlepszej Czapki Na Świecie. . Dead Congregation ostatnią płytą położył swój status kapeli zajebistej. Ale wciąż grają, może więc popełnią jeszcze coś dobrego.

Jakaś konekcja na poziomie podświadomości musiała powstać między mną, a DeDe, a może to dlatego, że jedząc ostatnio parówki, poplamilem sobie longsleeve Cruciamentum, a zmywając ketchup w łazience pomyślałem, że w sumie to bym ich sobie posłuchał, ponieważ dawno tego nie robiłem. Ponieważ miękki ze mnie dydek i większość tych lifemetalowych szarpidrutów jest dla mnie po prostu zbyt jednostajnie ciężarna, po raz kolejny doceniłem to, jak Brytole potrafią stworzyć mhroczny klimat swoimi walcowatymi, w gruncie rzeczy bardzo spokojnymi kawałkami. Tu mógłbym się w opisie muzyki autorstwa DeDe podpisać. Dla mnie to lepsze granie od większości kapel death metalowych, no ale ja nie jestem zjebanym lifemetalowcem od Unleashed i Cannibal Corpse, więc trudno się dziwić, że podoba się mi, a nie podoba się Wam.

ERRATA:

Dobra, Dead Congregation pomyliło mi się z Grave Miasma nie wiem czemu ( bo Brytole pewnikiem) , ale to nieistotne, bo sensu mojej wypowiedzi nie zmienia, może poza tym, że o ile GM wciąż lubię czasem posłuchać, o tyle z muzyki DC już wyrosłem i zupełnie mnie nie kręci, bo to trywialny life metal bez polotu, zatem mógłbym wcześniej zapisaną treść zmienić o tyle, że każda płyta DC jest słaba w porównaniu z Cruciamentum. A w porównaniu z Grave Miasma tylko ta ostatnia wypada blado. O, teraz jest dobrze.

[Blind]

Urocze, że spędzasz tyle czasu na przypatrywanie się zdjęciom dwadzieścia lat młodszych od ciebie brudasów.

Dead Congregation oczywiście wyżej zarówno od Cruciamentum i Grave Miasmy. Grekowie w kwestii pisania muzyki prawie nie mają sobie równych we współczesnym podziemiu. Na debiucie Cruciamentum jakoś nigdy nie usłyszałem takiej zdolności budowania napięcia jak w Vanishing Faith czy Schisma u Greków. Po prostu dobry album, i tyle.

[DiabelskiDom]

Ja akurat słyszę u Brytoli nawet nie tyle napięcie, co zajebisty, mroczny klimat. Tylko nie z powodu jakichś deklamacji, chórków itp tylko ze względu na "oślizgłość" riffów, czyli pozbawione pedaliady melodie, brak wesołkowatości i radosnych rytmów, a do tego, jak już pisałem wcześniej, w chuj podobają mi się motoryczne, ciężkie zwolnienia, których na tym albumie trochę jest. Bardzo mi ta płyta leży, porównywalnie z debiutem Grave Miasma i debiutem Dead Congregation, skoro już te kapele przywołujemy.

[Blind]

No tak.
No i z taką charakterystyką tej płyty się zgadzam.
Początek albumu zajebiście mocny jest.

[Pioniere]

Dead Congregation oczywiście wyżej zarówno od Cruciamentum i Grave Miasmy.

Mimo, że Dead Congregation wniosło pewien powiew świeżości do współczesnego death metalu, ja tam wolę debiut bohaterów wątku od debiutu Greków.

[TITELITURY]

Urocze, że spędzasz tyle czasu na przypatrywanie się zdjęciom dwadzieścia lat młodszych od ciebie brudasów.

Twoje fotki są jak te z rotten com. Raz spojrzysz i trauma do końca życia.

DC to sieka, C to klimat.

[Pioniere]

DC to sieka, C to klimat.

Dokładnie tak !!!!!

[Kozioł]

no nie, DC to tak z dekadę od połowy 2000 to najważniejsza deathowa załoga świata. Chyba tylko Epitome of darkness od Repugnant ma polot. oczywiście piszę o graniu jak w latach 90 tych bo i DC i R, gdyby istniały wtedy, niewątpliwie weszły by do kanonu. W DC czuć tego ducha i szaleństwo. C czy GM to raczej ten drugi rzut, już naznaczony współczesnością, wciąż mocne w chuj ale nie na tronie. Abyssal z UK dołożył bym co by ładnie trzy wymienić. Graves of the Archangels i początki Necros Christos, plus Portal i Ulcerate + Teitani, to na 100 najważniejsza 10 poprzedniej dekady (kurwa, dwóch dekad) śmierci.

[Pioniere]

no nie, DC to tak z dekadę od połowy 2000 to najważniejsza deathowa załoga świata. Chyba tylko Epitome of darkness od Repugnant ma polot. oczywiście piszę o graniu jak w latach 90 tych bo i DC i R, gdyby istniały wtedy, niewątpliwie weszły by do kanonu. W DC czuć tego ducha i szaleństwo. C czy GM to raczej ten drugi rzut, już naznaczony współczesnością, wciąż mocne w chuj ale nie na tronie. Abyssal z UK dołożył bym co by ładnie trzy wymienić. Graves of the Archangels i początki Necros Christos, plus Portal i Ulcerate + Teitani, to na 100 najważniejsza 10 poprzedniej dekady (kurwa, dwóch dekad) śmierci.

Co z tego, skoro i tak chętnej sięgnę po Charnel Passages, niż po Graves of the Archangels. Wole klimat Cruciamentum, niż napierdol Dead Congregation. Dodam jeszcze, że żaden z wymienionych typów do mnie nie przemawia tak, jak ów drugi rzut - ich old school, niby po nowemu, brzmi wciąż na wskroś oldschoolowo.

[dj zakrystian]

Przy czym na płycie Cruciamentum też nie brakuje napierdolu i blasturbacji, choć nie jest to głównym daniem.

[Pioniere]

Przy czym na płycie Cruciamentum też nie brakuje napierdolu i blasturbacji, choć nie jest to głównym daniem.

Blastowanie blastowaniem, ale Charnel Passages jest przede wszystkim znacznie bardziej ponure, budujące klimat, niż szaleństwa riffów i blasturbacji z Graves of the Archangels.

[Kozioł]

graves jest w chuj mocno melodyjne w swojej brutalności, RAW na modłę wczesnych płyt i(New York)tion i morbid angel, gdzie C, GM to już scheda czasów gdy bogowie zapuszczali brody. Wyrobionych i bardziej wyrafinowanych. Co lepsze, kwestia gustu i smaku myślę. Ogólnie wszystkie wymienione kapele cacy.

[Pioniere]

graves jest w chuj mocno melodyjne w swojej brutalności, RAW na modłę wczesnych płyt i(New York)tion i morbid angel, gdzie C, GM to już scheda czasów gdy bogowie zapuszczali brody. Wyrobionych i bardziej wyrafinowanych. Co lepsze, kwestia gustu i smaku myślę. Ogólnie wszystkie wymienione kapele cacy.

Nikt nie mówi, że Dead Congregation nie cacy, trochę tych melodii tam niby jest, ale ten RAW jest mniej przyswajalny i zbyt nowoczesny ten ich chaos, niż cokolwiek od Morbid Angel, czy Incantation - dlatego wybieram częściej wierniejsze oddanie klimatu dm-u dawnych lat w nowej oprawie od Cruciamentum i Grave Miasma niż muzę od Greków.

Portal i Abyssal, wcale mnie nie kręcą, a do Necros Christos potrzebna mi specjalna chęć na ów specyficzny typ grania. Z Ulcerate najbardziej lubię demosy i debiut, gdzie czuć jeszcze wpływy os brutala i nieco z grind, najmniej pasuje mi Vermis, które zwyczajnie mnie męczy i dwa razy pod rząd, nie zdarza mi się już jej słuchać.

[Blind]

Przy czym na płycie Cruciamentum też nie brakuje napierdolu i blasturbacji, choć nie jest to głównym daniem.

Blastowanie blastowaniem, ale Charnel Passages jest przede wszystkim znacznie bardziej ponure, budujące klimat, niż szaleństwa riffów i blasturbacji z Graves of the Archangels.

Oj Pioniere, chyba dawno nie słuchałeś.
Odpal tytułowy albo Teeth Into Red. Tam klimat wylewa się litrami. Oczywiście, że jest dużo napierdolu i szaleństwa, ale w tym wszystkim jest klimat, co w wymienionych przeze mnie kawałkach idzie łatwo wychwycić.

[Pioniere]

Słuchałem dziś, jednego po drugim i wciąż Cruciamentum > Dead Congregation.

[deathwhore]

Zrobiłem sobie maraton (a właściwie maratonik) z posiadanymi CD Cruciamentum, czyli z:
Convocation of Crawling Chaos - wcale nie takie chaotyczne jakby tytuł wskazywał. Naprawdę bardzo dobry, grobowy death metal z czytelnym brzmieniem z piwnicy. Ciężar, brud, melodia. Naprawdę dobre kompozycje.
Engulfed in Desolation - naturalne następstwo demówki, jeszcze lepsze kompozycje, aranżacje na dwie gitary, brzmienie jest bardziej czytelne, mniej demówkowe, a bardziej "albumowe", ale zachowało charakter. Tak powinien brzmieć dobrze zaaranżowany, złowieszczy death metal. Nie tak ekstremalny jak Dead Congregation, ale nadal taki, że chce się machać głową i pluć na podłogę. Dużo motorycznych temp przeplatanych napierdolem. Polecam zwrócić uwagę na harmonie gitarowe i partie bębnów! Perkusista gra w dość pomysłowy sposób, to nie są takie banalne partie. Pamiętam, że na ich kolejny krok czekałem jak pojebany, dla mnie to EP to nadal czołówka death metalu "ery współczesnej".
Charnel Passages - no i się doczekałem. Nie napiszę, że to zły album, bo to by mi przez palce nie przeszło, ale po takich masakrach jak dwa wyżej wspomniane - to był zawód i do teraz wcale się sobie nie dziwię, że zawiedziony byłem. Wokal nie jest już tak głęboki, a bardziej stękająco siłowy. Niestety, po dalszym wygładzeniu brzmienia uleciało coś, co było na poprzednich, a o czym piszecie w kontekście tego albumu - ponure budowanie klimatu. No jest, zwłaszcza w drugiej części albumu, ale nijak się ma do EiD. No i w tej drugiej części albumu jest sporo takiego grania z pomysłem, mniej szablonowego, ale w kontekście całości to jednak brzmią trochę jak upośledzone Dead Congregation. A tam gdzie grają prostą klepę, to skojarzenia idą wręcz na krzyżówkę debiutu Unleashed z Vader, więc kolegom którzy kręcą nosem na dwa powyższe, a jednocześnie lubią Charnel Passages z całego serduszka polecam zapoznanie się z płytami Szwedów czy tej tzw. "polskiej dumy".

[Szajtan]

Nowa płyta już wkrótce...
https://www.instagram.com/reel/Cw7uhpRr ... BiNWFlZA==

[Blind]

Bardzo ładny fragment. Jak utrzymają poziom debiutu to będę zadowolony. Nic więcej od nich nie oczekuję.

[Vexatus]

Mój ulubiony materiał od nich to pierwsza EPka. Kiedy wchodzi ten pierwszy riff w podziale 5/4 w otwierającym kawałku "Fallen in Disease" to zawsze mam ciary na plecach. Zajebisty materiał!

[Kozioł]

[Szajtan]

Dla kronikarskiego porządku poinformuję, że nowy krążek został zatytułowany "Obsidian Refractions". Premiera zaplanowana została na 24 listopada. Wydawcą będzie Profound Lore Records.
Tymczasem zespół zaserwował kolejny singiel z tego albumu - "Scorn Manifestation".

[dj zakrystian]

Pierwszy udostępniony numer bardzo dobry, choć mam wrażenie, że pójdą bardziej w szybkie granie, kosztem odrealnionego klimatu z debiutu. Brzmieniowo też bardziej wygładzone. W każdym razie czekam na całość i raczej popeliny nie będzie.

[Zsamot]

Okładka delikatnie mówiąc "budżetowa". Kto takie buble zatwierdza? Ba, płaci za to???

[Kozioł]

normalna okładka, przynajmniej nie AI, albo gejoza Mojena...

[Zsamot]

No, tylko wiesz w erze cyfrowej fotografii, masy filtrów zrobienie dobrej okładki to kwestia jednego popołudnia...

[yog]

Okładka od Davida Glomby przypuszczalnie kosztuje nieco więcej, niż zdjęcie z filtrami. A płaci pewnie Profound Lore. Całość obrazu:



Acrylics on paper, 50x90cm, 2023

Kto akceptuje?

[dj zakrystian]

W całości ten obraz robi lepsze wrażenie. Wykadrowali pewien fragment, jak Obituary na ostatniej. Tak, czy owak okładka muzy nie czyni.

[yog]

Nie czyni, ale ją wzbogaca.

[Zsamot]

W całości ten obraz robi lepsze wrażenie. Wykadrowali pewien fragment, jak Obituary na ostatniej. Tak, czy owak okładka muzy nie czyni.

Niby nie, ale wyobraź sobie takie klasyki jak trójka Obituary, czy Deklaracja wojny Mayhem z debilnym frontem...

[yog]

Deklaracja jest od niedawna z debilnym frontem, z jezuskiem autorstwa Zbigniewa

[Zsamot]

Reedycje to już często "innowacje" wytwórni. Tu akurat niefortunnie dobrałem ten Mayhem, bo zapomniałem, co teraz to reprezentuje ta okładka.