Wardust

[TITELITURY]

Znudzony już tekstami o jedzeniu gówna i modłach do jakichś lokalnych, semickich bożków typu szatan, belzebub, czy inny okultystyczno - autystyczny wynalazek, zacząłem szukać czegoś innego w treści, a dobrego w formie. I może znalazłem. Nieznany chyba szerzej zespół z Gdańska, który gra, jak nas informuje MA, "melodyjny death metal", chociaż chyba nie jest tak źle, skoro nie uciekam z krzykiem, zatykając uszy. No, słyszę tu Szwecję, ale w znośnych dawkach. Na koncie ekipa ma jedną epkę oraz pełniaka. Spustów ze strony maniaków gruzu nie będzie, ja jednak poznaję właśnie dorobek kapeli i coraz bardziej mi się podoba.

Dyskografia:
2014 - Na orła cześć! [EP]
2016 - Marsz potępionych

Skład:
Jakub Gajkowski - Bass (2013-2016, 2017-present) ex-Anathemized
Roman Piotrowski - Drums (2013-present) ex-Anathemized
Piotr Stojowski - Guitars (2013-present) ex-Anathemized
Maciej Cynkiel - Guitars (2013-present) ex-Anathemized
Mateusz Labuda - Vocals (2013-present) ex-Excrucio, ex-Sincretic, ex-Anathemized

▼ Byli muzycy

Krzysztof Małagowski - Bass (2016-2017)

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Wardust/3540375185

[Ryszard]

Pewnie teksty ci się podobają bo muzyka.... Przeciętna lub gorzej - co najmniej. Sprawdź sobie dwie pierwsze płyty Quo Vadis, też po polsku i lepsze granie, chociaż obydwa brzmią podobnie...

[TITELITURY]

Haha ! Co znaczy "przeciętna" ? Chujowa, czy taka, którą gra 90 % zespołów tworzących w gatunku ? W pewnym momencie słuchania tej muzyki dociera się do momentu, w którym zblazowany fan ma wybór albo stwierdzić, że to wszystko chujnia na jedno kopyto i wyjebać wszystkie płyty do kosza, zostawiając tylko tych kilka, które stworzyły i kształtowały gatunek, albo stwierdzić, że to jednak fajne i zaakceptować ten smutny fakt, że trudno już czymś człowieka zaskoczyć, zostawiając na półce multum podobnych płyt. Nie uważam, żeby ten zespół odbiegał jakością od innych.

[yog]

No co tu się oszukiwać, jest to przeciętne. Przeciętność polega z grubsza na tym, że są kapelę wyjebane, są takie, co czasem mają swoje momenty, takie co rzadziej, przeciętne (nie mające swoich momentów), no i na koniec wszelkie odcienie chujowizny. Tutaj w Westerplatte to taki do bólu poprawny death, choć z takim nowoczesnym groovem, którego osobiście mocno nie lubię. Melodyjki jak są to żadnej podniety nie wywołują, a jak melodyjki w metalu podniety nie wywołują to uważam je za ciut zbędne. Brzmi to jak death metal na melodyjkach podjebanych Horytnicy, ciut dziwaczne połączenie. Ten introsik gitarowy w Młocie na czarownice skąd podjebany? Ten kawałek moim zdaniem znacznie lepszy. No i groove riffów dużo lepsze granie, co się oszukiwać. Dalej jakiejś podniety nie ma, ale już nie takie przeciętniactwo, jak we wcześniejszym utworze

A tekst sorry, ale ciut śmieszny w tym napuszonym słownictwie, jak to na wieży dzwon w sierocym rytmie obłąkańczo łka