Bloodbath

[EdusPospolitus]

Nowy album "Survival of the Sickest" 9 września 2022:



1. Zombie Inferno
2. Putrefying Corpse
3. Dead Parade
4. Malignant Maggot Therapy
5. Carved
6. Born Infernal
7. To Die
8. Affliction of Extinction
9. Tales of Melting Flesh
10. Environcide
11. No God Before Me

Jest też klip do jednego z kawałków:

Jak dla mnie straszna nuda i w ogóle to to nie brzmi jak Bloodbath z albumów nr 1 i 2

[Hajasz]

Jak dla mnie straszna nuda i w ogóle to to nie brzmi jak Bloodbath z albumów nr 1 i 2

Napalm Records i wszystko jasne.

[Zsamot]

Słucha się fajnie. Jak ktoś oczekuje wodotrysków, bądź ma wbudowane narzekanie, to rzeczywiście nuda. Na razie zapętlony singiel poleciał kilkanaście razy, czekam na całość.

[CzłowiekMłot]

Wodotrysków nie ma, ale kawałek solidny, więc pewnie dostaniemy przyzwoity szwedzko brzmiący album podobny do poprzedniego. Podoba mi się, niczego wielkiego i tak nie oczekiwałem.

Główka się kiwa i nóżka tupie. 7/10.

[CzłowiekMłot]

Kolejny kawałek, tym razem jest jeszcze lepiej. Na feacie sam Luc Lemay. Nie wiem czy jego autorstwa jest ta zagrywka z okolic 2 minuty, w każdym razie zajebisty motyw.
Warto odnotować, że oficjalnym drugim gitarzystą w składzie Bladbaf został Tomas Åkvik z bardzo sympatycznej kapeli w klimacie - Lik.

[Zsamot]

Zaraz wrzucam. Oj uwielbiam ich, a po świetnym koncercie na SDL jeszcze bardziej mam do nich słabość. Mocno chwytliwe i w oparach starego grania, zarazem śmiało czerpiący z nowszych rzeczy.
No to wrzucam nowy kawałek. I zero zawodu. Oczywiście czekam na całość. Na razie wszystko idzie prawidłowo.

[EdusPospolitus]

Nówka jednak bardzo na plus w porównaniu do poprzedniczki. Bardzo mięsisty sound, sporo zachodzących za skórę riffów, udane gościnne wokale panów z Napalm Death, Morgoth i Gorguts, to tak z grubsza, co sprawia, że krążek potrafi przelecieć parę razy i nie nudzi.

[Czit]

Jestem pozytywnie zaskoczony "Survival Of The Sickest". Niby staromodne granie, połączenie szwedzkiego DMu z OS US Death Metalem, ale napisane z jajem i energią. Do tego przepiękne brzmienie płyty, które dodaje jej niesamowitej mocy.
Raczej unikałem ostatnimi czasy Death Metalu made in Sweden, ale takich płyt mogę słuchać!

[Zsamot]

Kawałek zamykający nowy album to niczym God of Emptiness XXI wieku. Płytka w ciemno będzie brana.

[Red Right Hand]

Kawałek zamykający nowy album to niczym God of Emptiness XXI wieku. Płytka w ciemno będzie brana.

Od pierwszych dźwięków tego utworu mam wrażenie, że to celowe nawiązanie ze strony Bloodbath. Z tym zastrzeżeniem, że te podniosłe wokale nałożone na tło przy refrenie trochę nazbyt cukierkowo wypadają. Przypominają podobne zabiegi stosowane przez Nile, szczególnie na takim Those whom the Gods detest, ale tam nie brzmiało to tak "biesiadnie". "No God before Me" zły nie jest, ale wbrew tytułowi wspomniany Bóg Pustki stoi daleko przed nim w rankingu utworów deathmetalowych.

Ogólnie płyta całkiem w porządku, najlepsza prawdopodobnie od Nightmares. Przyzwoita laurka dla gatunku, ale w tym roku wyszły lepsze płyty.

[Zsamot]

Np. jakie?

[Hajasz]

Autopsy - Morbidity Triumphant !!!

[Zsamot]

Cenię, ale jednak sercem jestem tu.
Niemniej z Autopsy nie ma raczej wiele płyt, co konkurować.

[Red Right Hand]

Np. jakie?

Immolation zdecydowanie z tych bardziej znanych zespołów. Undeath też o wiele lepszy worship zapodało. W okolicach klasycznego dm także Desolate Shrine jak i Triumvir Foul wydają się być co najmniej na równi z nowym Bloodbath, a TF nawet lepszy. Nieco odmienny stylistycznie, ale nadal konkretny Corpsessed zrobił też większe wrażenie. Bez dużych podobieństw, ale w granicach death metalu spośród tegorocznych płyt za lepsze uważam Artificial Brain, Aeviterne, Altars. Z ostatnio słuchanych Revocation też lepiej brzmiało niż Bloodbath.

[Zsamot]

Posprawdzam. Porównam. Desolate - rewelacja. Ale to tak inne granie, że po prostu nawet nie pomyślałem o porównaniu.

[Red Right Hand]

Nie aż tak inne w przypadku ostatniego albumu, bo Desolate zapodało prawdopodobnie najbardziej oldschoolowy album w karierze odchodząc od gruzowania z poprzednich. Choć nadal klimat odmienny od Bloodbath, bardziej mroczny niż nastawiony na sieczkę.

[Pioniere]

Autopsy - Morbidity Triumphant !!!

To jeszcze nie wyszło, a już przebija konkurencję. A tak poza tym, na szybko, to wyrównany jej lub wyższy poziom prezentują: Church of Disgust, Immolation, Krisiun, Abyssus, Undeath, Misery Index, Corpsessed

[Zsamot]

Immolation - bardzo dobre.
Krisiun - nie porwało, ale bardzo udany

[Pioniere]

Zapomniałem wspomnieć Suppression, a to bardzo udany, technicznie zakręcony debiut w os stylu wczesnego Pestilence i Gorguts, Sadus, czy Skeletal Remains

[CzłowiekMłot]

Dla mnie nowy Bloodbath to zaskoczenie roku. Dwie poprzednie, spoko płyty z Nickiem przy najnowszej są zaledwie OK.
W przypadku tegorocznej mamy do czynienia z pięknie brzmiącym, różnorodnym, pełnym ciekawych zwrotów akcji materiałem. Jest i klimat, sporo Szwecji, ale też USA, do czego kolesie już zdążyli nas już jakiś czas temu przyzwyczaić. Poziom muzyczny bardzo wysoki, mimo różnych gdzieniegdzie przewijających się zapożyczeń wciąż jest to oryginalnie grająca kapela. Wydaje mi się, że Holmes śpiewając tak tutaj pięknie chciał podprogowo przekazać, że w końcu czuje się w tej kapeli jak u siebie.

Bez wątpienia jest to najlepsze ich nagranie od czasów drugiego albumu, albo i najlepsze w ogóle. Ode mnie dyszka.

Co do wspomnianych wyżej kapel - Misery Index zaliczyło piękny powrót do najwyższego poziomu, niestety by w pełni docenić ich muzykę trzeba lubić hardcore, Immolation bardzo dobre zapewne, ale mnie tym razem muzycznie nie porwali, Krisiun nigdy nie lubiłem, Suppression zdecydowanie warte sprawdzenia, na poziomie, a Autopsy zapewne poprzestawia wszystkie zestawienia, tu lipy nie będzie.

[Hajasz]

Musiałem nieco oszukać rysiowy globus i posłuchać ten nowy album. Jedno jest pewne, że jest o wiele lepszy od poprzedniego ale czy aż taki super. Hmm.
Brzmienie owszem mocne ale za bardzo wypucowane, ewidentny brak jakiegoś szlamu, brudu aby to grało ohydnie jak te koszmarki na okładce. Aranżacyjnie to klasyczny decior z ukłonem w stronę sceny angielskiej i amerykańskiej, gdzie z tej pierwszej słychać Carcass już w otwierającym Zombie Inferno gdzieś tak ok. 4 minuty są te charakterystyczne carcassowe riffy i wjazdy na gitarach oraz samego Napalm Death w następnym kawałku, który gościnnie pomógł wyryczeć sam Barney i co słychać głośno i wyraźnie jego głos po tylu latach brzmi lepiej niż Holmes'a. Dalej jest klasyczna wiosłowa jazda, morbidowanko, deathowanko i tak przez trzy kwadranse aż do tego słynnego No God Before Me okrzykniętego drugim klasykiem po tym od Morbid Angel. Istotnie klimatycznie podobny i w aranżu i tempie ale jednak to nie jest to choć ludki co pogrywają w Bloodbath leszczami nie są i dobrze znali oryginał. W rankingi się nie bawiłem nigdy więc lagę kładę czy ta płyta będzie wysoko czy nisko w zestawieniach bo gdybym takie robił to u mnie nie weszłaby do pierwszej dziesiątki. Napalm pewnie ostro musi kręcić makowca bo w końcu wydali coś co nie brzmi jak połączenie dykty i plastiku.

[Vortex]

Jak na kapelę, która miała już tylko toczyć się w dół dojebali fantastyczny album, z kilkoma słabszymi kompozycjami, a może i tylko momentami. Fakt, wachlarz otworzył się znacznie szerzej, w sensie heavy solówek, thrahsowych motywów. Dla mnie, to nie ma zbyt wielkiego znaczenia, bo materiał jest naprawdę spoko.