Triumvir Foul

[Epoxx]

Ekipa z USA, dokładniej Oregonu, która odpowiada za takie projekty jak, Ash Borer, Uskumgallu, Serum Dreg w tym roku wydaje jedną z lepszych rzeczy w DM a jest nią nowy album Spiritual Bloodshed.

Skład:
Cedentibus - Drums Ash Borer, Serum Dreg, Urzeit, Uškumgallu, ex-Cerebrate, ex-Lung Molde, Pissblood, ex-Unholy Crucifix, ex-Servile Sect (live)
Ad Infinitum - Guitars, Vocals Adzalaan, Ash Borer, Dagger Lust, Serum Dreg, Urzeit, Uškumgallu, Utzalu, ex-Cerebrate, Filth Column, Pissblood, ex-Skáphe (live)

▼ Byli muzycy

Absque - Guitars, Bass (2014-2016) Eosphoros, ex-Lung Molde, ex-Shrine of the Serpent, ex-Sod Hauler

▼ Muzycy koncertowi

D.F. - Bass (2016-present) Predatory Light, Adzalaan (live), Vassafor (live), ex-Anhedonist, ex-Old Skin, Anteinferno, ex-Mortiferum
T.T. - Bass (2016), Guitars, Vocals (2016-present) Dagger Lust, Torture Rack, Witch Vomit, Uškumgallu (live), Miserable, ex-Smut, Pissblood, ex-Utzalu, ex-Dr. Loomis

Alex Poole - Guitars (2018-?) Ars Hmu, Chaos Moon, Entheogen, Krieg, Martröð, Ringar, Skáphe, Adzalaan (live), ex-Esoterica, ex-Lithotome, ex-Troglodytic, ex-In Ruins (live), ex-Coffin, Guðveiki, ex-Manetheren, ex-Benighted in Sodom (live), ex-Dagger Lust (live), ex-Heimnar (live)
Max Bowman - Guitars (2018) Caustic Wound, Mortiferum, Quayde LaHüe, Tony Molina Band (live), ex-Bone Sickness

Dyskografia:
2014 - An Oath of Blood and Fire [demo]
2015 - Triumvir Foul
2017 - Spiritual Bloodshed

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Tr ... 3540380975
BC: https://vrasubatlat.bandcamp.com/music
BC: https://invictusproductions666.bandcamp.com/music
FB: https://www.facebook.com/Triumvir-Foul-497099127297691

[Pioniere]

Przyznam się, że jakoś jeszcze niezbyt wiele posłuchałem tego nowego ich krążka, jednakoż przy pierwszym wrażeniu stwierdziłem, iż debiut mi się o wiele bardziej podobał.

[pp3088]

Nie mogę się przebić przez nowy album. Jest zbyt chaotyczny, dzikie kompozycje i zbyt dużo napierdalania. Jednak debiut był bardziej grobowy i doomowy, co stanowiło dla mnie wartość dodaną. Mimo to i tak wiem, że jest to dobry album, ale ja nie potrafię go sensownie przyswoić(z wyjątkiem jednego utworu).

Dużo ludzi pisze, że to granie podobne do Autopsy i Teitanblood. Ja osobiście wskazałbym jednak na Dead Congregation.

[yog]

Lol okładka:

EP-ka Urine of Abomination wychodzi 29 marca 2019 roku.

[DiabelskiDom]

Oby była lepsza niż ten średni drugi pełniak. Pierwszy to za to klasa cholerna była.

[DiabelskiDom]

Ostatnimi dniami baaaardzo dużo czasu spędzałem z materiałami Triumvir Foul. Ogólnie zacząłem się przekonywać do drugiej płyty. Mimo, iż wypada słabiej od debiutanckiej, to w tym szaleństwie i zawijasach jest metoda albo ja zacząłem tę metodę rozumieć. Jednak prawdziwym bohaterem tych sesji odsłuchowych jest dla mnie zeszłoroczna EP Urine of Abomination. Panowie postawili tutaj na dziki death metal bez czarnego elementu, który się dość istotnie odznaczał na obydwu albumach. Na Urynie tenże death metal jest opakowany w noisowe sreberko; z noisowego charkotu wyjeżdżają na otwarciu chore i złowrogie riffy, co daje efekt narodzin czegoś odstręczającego. Cztery kawałki nieprzyjemnego, w najbardziej pozytywnym tego słowa znaczeniu, obleśnego metalowego grzania, wyciszającego (oczywiście żart) się znowu noisowym rzężeniem. Krótki i treściwy wymiot, dużo lepszy niż Spiritual Blodshed, choć tak jak pisałem, jego też zaczynam powolutku pojmować.

[Wędrowycz]

Dużo dobrego słyszałem o tej kapeli, a jakoś dotąd jej nie sprawdzałem. Parę dni temu poleciało demko "An Oath of Blood and Fire" i uznałem, że warto się zagłębić dalej. Trochę gruzu, trochę klasycznego death metalu z dość zakręconymi riffami, ogółem zapowiadało się nieźle. Teraz jestem w trakcie odsłuchu debiutanckiego albumu i choć nie powinno się już oceniać, skoro całość się nie skończyła, to już wiem że się polubimy. Jaskinie, cuchnące groby, starożytne ruiny pełne oddechu diabła i śmierci. Poza tym, że muzycznie słychać tu Teitanblood jak i Dead Congregation, to ja tu słyszę w wielu momentach jeszcze bardziej zgruzowaną brzmieniowo wariację na temat debiutu Grave. Wielbicielem Autopsy nie byłem nigdy, więc ciężko mi się odnieść.

No i okładki bardzo eleganckie są.

[Szajtan]

Flesh Diocese zapowiada trzecią płytę studyjną grupy, zatytułowaną Onslaught to Seraphim. Album ukaże się nakładem Invictus Productions i Vrasubatlat i zawierać będzie osiem kompozycji. Premiera 29 lipca.

Tracklist:
1. Presage
2. Flesh Diocese
3. Domini Befallen (to Doom)
4. Bašmu Enthralled, Horned Creations
5. Serpents' Gnash for War
6. Slither of Corruption (The Demise of the Three Serpents)
7. Infected Virtue
8. Onslaught to Seraphim

[Szajtan]

Onslaught Of Seraphim kipi agresją, brawurowym wykonaniem, fantastycznie szyjącymi gitarami i złowieszczym klimatem. Czuć tu ducha INCANTATION, ale Oregończycy grają zdecydowanie żwawiej, szybciej, rzadziej uciekając się do grobowych zwolnień. Słowo agresja w przypadku tego wydawnictwa wydaje się być kluczem, gdyż płyta nią kipi. Najnowsza propozycja Amerykanów jest obrzydliwie oldschoolowa w swojej współczesności, a przy tym cholernie wysmakowana i budząca podziw. Nie jest to płyta stricte retro, ani żadne „coś tam wannabe” pomimo pewnych wyraźnych inspiracji. Jeśli o którejś tegorocznej, deathmetalowej płycie miałbym powiedzieć, że jest zagrana „z głową” to byłaby właśnie ta. Jak dla mnie najlepsze co zarejestrowali, ale nawet Ci, którzy są rozczarowani kierunkiem rozwoju Triumvir Foul nie powinni czuć się zawiedzeni, bo nie ma tu krzty rozwodnienia.

[DiabelskiDom]

Ostatniej płyty słuchałem już jakiś czas temu i kompletnie mi się nie podobała. Za jakiś czas może jeszcze dam szansę. Do Dwójki się trochę przekonywałem, ale ostatecznie zatrybiła, więc może z ostatnią będzie podobnie. Szczynowa EPka za to zajebista i podoba mi się jako druga z dwóch ulubionych materiałów od zespołu. Bo pierwszym jest oczywiście debiutancki S/T, który sobie dzisiaj zapodałem na wieczór z limitowanego do 200 sztuk czarnucha.

Najbardziej grobowy, duszący i mroczny. Sporo średnich temp, kilka zrywów, ogólnie to bardziej truchtający materiał, niż galopujący. Świdrująca riffownia, jaką bardzo lubię, rzygający wokal i stosunkowo długie numery, które jednak nie buksują w miejscu, a są fajnie rozplanowane. Fajnie ośligły i gęsty materiał, odpowiednio przyczerniony, gdzie trzeba, a przy tym nie stający się drętwą mieszanką deathu z blackiem, jakich wiele na tym łez padole. Ja się jaram, nie wiem jak Wy.