Funeral (NOR)

[Nebiros]

Funeral - norweski zespół doom metalowy, powstały w 1991r. w Drammen. Początkowo zespół wykonywał rozpaczliwie przytłaczający Funeral Doom/Death Metal, w szczególności na debiucie oraz w mniejszym stopniu na dwójce, natomiast później zrobiło się już bardziej doom-gotycko. Charakterystyczną cechą muzyki Norwegów jest wiodący, kobiecy wokal w mocno operowym stylu, natomiast na dwóch pierwszych albumach nie brakuje również sporej ilości klasycznego głębokiego growlu. Debiut jest istnie smętnym i dramatycznym dziełem, jak dla mnie, będącym całkowitą definicją starego, smutnego i powolnego Doomu. Tak jak ogólnie nie trawie kobiecego wokalu w Metalu, tak tutaj wypada on wyjątkowo korzystnie - rozpacz i łzy wręcz leją się z ich muzyki, podejrzewam, że dla niektórych słuchanie "Tradegies" przy stanach poważnego smutku czy depresji mogłoby się skończyć, lekko mówiąc, co najmniej źle - w ramach ciekawostki i podrasowania klimatu dodam, że gitarzysta i basista Funeral popełnili w latach 2003 i 2006 samobójstwo.

Dla mnie ten zespół to praktycznie tylko pierwsze dwie płyty, zależnie od humoru. Są one jednak na tyle wybitne, że w zupełnosci mi wystarczą. "Tradegies" z pewnością jest płytą o wiele poważniejszą w klimacie i przekazie, natomiast stricte muzycznie lepiej wypada "In Fields...", będąc zarazem mniej surowym i nieco bardziej przebojowym dziełem. Paradoksalnie sięgam po nią nieco częściej, niż po debiut, tylko i wyłącznie z tego powodu, że jest łatwiejsza w odbiorze i łatwiej się jej tak na co dzień słucha.

Ciężko porównać Funeral z jakimkolwiek innym znanym mi zespołem, głownie za sprawą wokalu, jednak gdybym miał ich z kimś stylistycznie zeswatać, to postawiłbym na jakaś wypadkową między początkami My Dying Bride, a powiedzmy Thergothon. Ekipa, z totalnie niezrozumiałych dla mnie powodów, często omijana i niedoceniana wśród fanów doomu... a szkoda, wszak pierwsza płyta została wydana w 1995, co de facto czyni Funeral jednymi z pionierów gatunku.

Skład:
Anders Eek - Drums (1991-2003, 2004-present), Guitars, Vocals (1991-1993), Guitars, Vocals (backing) (2011) Fallen, Clouds (live), ex-The Flesh, Bergtatt, ex-Glittertind, ex-Myrkskog, ex-Odium
Erlend E. Nybø - Guitars (2007-present) Cor Scorpii, ex-Silent Vanquish, ex-Fallen
Rune Gandrud - Bass (2010-present) Mourning Sun, ex-Mistur, ex-Bergtatt
Sindre Nedland - Vocals (2010-present) In Vain, Solefald (live), ex-Myrkgrav (live)
André Aaslie - Keyboards (2016-present) Abyssic, Gromth, Images at Twilight, Profane Burial
Magnus Olav Tveiten - Guitars (2017-present) ex-In Vain

▼ Byli muzycy

Thomas Angell - Guitars (1991-1997)
Einar Andre Fredriksen - Bass, Vocals (1993-2003) (R.I.P. 2003) ex-Anti-Chord, ex-The Flesh, ex-Paradigma
Christian Loos - Guitars (1994-2003, 2004-2006) (R.I.P. 2006) ex-Fallen
Toril Snyen - Vocals (1994-1995)
Øystein Rustad - Vocals (1996)
Sarah Eick - Vocals (1997)
Idar Burheim - Guitars (1999-2003) 1349, ex-Antaios
Hanne Hukkelberg - Vocals (female) (1999-2003) ex-Unspoken Names, Hanne Hukkelberg, ex-Haze
Kjetil Ottersen - Keyboards (2001-2003), Bass (2004), Guitars (2004-2007) Caoimhín, Omit, Vestige of Virtue, ex-Desiderium, ex-Vagrant God, ex-Desolation Squad, Diagnostic, In_zekT, ex-Disiplin, ex-Fallen, ex-Odium
Frode Forsmo - Vocals, Bass (2004-2010) Vestige of Virtue, ex-Minas Tirith, ex-Tulus, ex-Old Man's Child
Mats Lerberg - Guitars, Vocals (2006-2017) I Swear Damnation, ex-Brent av Frost, ex-Raven Tongue, ex-Silent Vanquish, ex-Fallen, ex-Forbidden Forest, ex-Glittertind

▼ Muzycy koncertowi

Jon Robert Solbakken - Guitars Voluspaa (live), ex-Unspoken Names, ex-Vulture Lord

Dyskografia:
1993 - Tristesse [demo]
1994 - Beyond All Sunsets [demo]
1995 - Tragedies
1997 - Demo '97 [demo]
1999 - Demo '99 [demo]
2001 - In Fields of Pestilent Grief
2006 - Tragedies / Tristesse [kompilacja]
2006 - From These Wounds
2008 - Demo 2008 [demo]
2008 - As the Light Does the Shadow
2011 - To Mourn Is a Virtue
2012 - Oratorium

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Funeral/3438
BC: https://funeraldoom.bandcamp.com/music
BC: https://funeral-doom.bandcamp.com/music

[yog]

Nie wiedziałem, że oni tyle płyt wydali. No to dziś jest kolejna (3 kawałki poniżej):

[dj zakrystian]

Znam tylko demo i pierwszy album. Mocno przytłaczająca i chora na swój sposób muzyka. Niby podobieństwo do MDB jest, ale więcej tu czystej depresji, niż uwznioślonej melancholii. Zespół znany też z tego, że grało w nim dwóch samobójców. Basista jest na okładce Abbysic Hate i widać, że gość ma dosyć życia.

[pp3088]

From These Wounds z 2006 to przepiękny album. Z chórkami i cudowną atmosferą. Zakochasz się w nim yogu. Pięknie na nim grają skrzypeczki a wokalista ma bardzo emocjonalne czyste wokale.

Bardzo lubię też In Fields of Pestilent Grief - jedyny ich album gdzie śpiewa kobita, mianowicie Hanne Hukkelberg. Babeczka ukończyła szkołe muzyczna w Oslo, ma jakąś tam norweską nagrodę. Trochę ciekwego info: "She sings into pop, jazz and art rock genres, she also plays guitars, piano and drums and she is known for the use of non-traditional instrumentation such as kitchen implements, flagpoles and bicycle wheels."

2008 - As the Light Does the Shadow - trochę rozwinięcie From These Wounds ale nie aż tak wybitne. Dobra płyta i tyle.

Debiut i demka słuchałem, nigdy mnie jakoś nie sponiewierały. Ot funeralik na poziomie. Do ojców żałożycieli gatunku bez startu, ale zdecydowanie lepsze od większości epigonów.

Od 2011 zespół stał się zwykłym przeciętniakiem. Zniknęły skrzypeczki i chórki ale najgorszym problemem są miałowe riffy. Rzemieślniczo odegrana i skomponowana nuda.

[kataton88]

Odświeżę, bo prawilny klimat.

Bardzo lubię też In Fields of Pestilent Grief - jedyny ich album gdzie śpiewa kobita,

No chyba jednak nie jedyny, bo na debiucie growle w stylu "piękna i bestia" były tylko dodatkiem do dziewiczych utyskiwań Toril Snyen. Nie wiem, czy koniecznym.

"Tragedies" zajebiste w swych kontrastach, mimo pewnych kwadracików (także wokalnych)

Dwójkę słabo pamiętam, muszę odświeżyć. Ale nie chwyciła jak debiut.

"From these wounds" już trochę gotyckie. Nie mam żadnej alergii na gotyki, ale tutaj cosik się rozjechało.

Aha, Fallen też ostatnio słuchałem, czyli projekt ocalałych członków, trochę nawiązujący do korzeni, a trochę eksperymentujący. Jeszcze nie wiem, co o nim sądzić, ale jednak ten norkowy funeral najbardziej lubię z zawodzącymi niewiastami. Jak u Omit.