Woods of Ypres

[mork]

Woods of Ypres - Kanadyjski zespół doom metalowy powstały w Toronto, w 2002 roku. 22 grudnia 2011 roku śmierć front-mana Davida Golda w wypadku samochodowym zakończyła działalność grupy. Krzyżówka Type o Negative z My Dying Bride z Sean Connery na wokalu ("Jesz, ofkosz"), gdzie nie brakuje również black i gothic metalowych wstawek. Niepowtarzalny klimat co w doom metalu nie zdarza się często.

Skład:
David Gold - Drums (2002-2004), Guitars, Vocals (lead) (2004-2011) (R.I.P. 2011) ex-Necramyth, ex-The Northern Ontario Black Metal Preservation Society, ex-Gates of Winter, ex-Thrawsunblat, ex-Will of the Ancients, ex-Mister Bones
Joel Violette - Guitars (lead) (2010-2011) Thrawsunblat
Brendan Hayter - Bass (2011) Blood of the Gods, Obsidian Tongue, Shabti, Thrawsunblat, ex-Autolatry (live)
Rae Amitay - Drums (2011) Immortal Bird, Thrawsunblat, ex-Castle (live), ex-Mares of Thrace

▼ Byli muzycy

Aaron Palmer - Bass (2002-2003) ex-The Northern Ontario Black Metal Preservation Society, ex-Arkayic Revolt
Brian McManus - Guitars (2002-2003) ex-Il Sangue
Connor Sharpe - Bass (2003-2004) ex-Archaeon
Jordan Buryj - Guitars (2003-2004)
Dustin Black - Guitars (2003) ex-Closed Casket Funeral
Steve Jones - Guitars (2003-2004) ex-Aven Aura
Jessica Rose - Keyboards (2003-2007)
Robin Cross - Vocals (2003)
Chris Jones - Vocals (2003-2004)
Dan Hulse - Bass, Vocals (2005-2008) ex-Blood of Christ
Chris "Mezz" Mezzabotta - Drums (2005-2008) ex-Left Hand Creation, ex-Wetwork, ex-Soulstorm
Shawn Stoneman - Guitars (2007-2008) Skeleton Lake, ex-Soulstorm
Steve Furgiuele - Bass (2008-2009) Gates of Winter
Shane Madden - Bass (2008-2011) The Green Evening Requiem, ex-Woe
Evan Madden - Drums (2008-2011) Dead Until Dawn, Sylvan Realm, The Green Evening Requiem, Population Zero, ex-Shadows of Dawn, ex-Woe
Lee Maines - Guitars (2008) Gates of Winter
Bryan Belleau - Guitars (2008-2010) Gates of Winter
Brian Holmes - Keyboards (2008) ex-Gates of Winter

Dyskografia:
2002 - Against the Seasons: Cold Winter Songs from the Dead Summer Heat [EP]
2004 - Pursuit of the Sun & Allure of the Earth
2007 - III: The Deepest Roots and Darkest Blues
2009 - Independent Nature 2002-2007 [kompilacja]
2009 - Allure of the Earth [single]
2009 - IV: The Green Album
2011 - Home [single]
2012 - Woods 5: Grey Skies & Electric Light

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Wo ... Ypres/1555
BC: https://woods-of-ypres.bandcamp.com/music
BC: https://woodsofypres.bandcamp.com/music

[ptrknknc]

Jestem naprawdę ciekaw jak ten zespół by się rozwinął, gdy Gold nie odszedł tak wcześnie. Bardzo lubię, ale dawkuję ostrożnie, nie więcej niż jedno odtworzenie albumu na raz. Po większej ilości dostaję niestrawności od ilości melancholii.

[porwanie w satanistanie]

Heh, ten band kojarzę z tego, że lubię oglądać na jutubach takiego jednego wrzeszczącego kanadyjskiego właściciela studia i inżyniera dźwięku, który w tej ostatniej roli występował na ich debiutanckiej epce. Twierdził, że nigdy nie spotkał tak upierdliwego zespołu, tudzież bandu z bardziej nieudolnym perkusistą

[Zsamot]

Ciekawa kapela, oczywiście poznałem, gdy się rozwiązali...

[Pogan696]

Znam od debiutu. Agalloch w wersji light. Baaardzo przyjemne "amerykańskie" granie, mimo kanadyjskich korzeni. Każdy, kolejny album nie różnił się niczym wyjątkowym od poprzedniego, ale zawsze odsłuch był przyjemny. Szkoda chłopa.

[kataton88]

Bardzo ciekawa kapela.
Te szufladki z opisu mocno krzywdzące. Jedynie zielona (ha, ciekawe dlaczego) czwórka to mocne wannabe TON. Trochę siermiężne, ale ze świetnymi hiciorami w pierwszej części. Do końca ciężko dotrwać, ale to inna bajka.

Wcześniejsze płytki mocniej blackują i mają swój urok w swej przaśności.

Pośmiertna piątka to chyba najrówniejsze i przekrojowe dziełko.

Na gruzach powstał folkująco-blackowy Thrawsunblat, który nawiązywał do początków WOY. "Metachthonia" bardzo przyjemna, lepsza niż blackowy WOY. Ale potem chyba poszli całkowicie w kowbojskie folki.

[pp3088]

Nigdy się nie przekonałem do tego projektu - kiedyś myślałem że to efekt nadmiernego hype`u na tę kapelę bo był moment że byli oni wymieniani jako zbawcy doomu i nowa jakość. Dziś już wiem że to bardzo mocne wpływy TON mi zupełnie u nich nie leżą. Pierwsze dwie płyty mocno jarmarczne - słaby blaczek w przaśnym wydaniu.

Od 3 coraz mocniejsze granie pod Type O Negative. Nie jestem adresatem amerykańskiego gotyku, więc ja wysiadam.

Twierdził, że nigdy nie spotkał tak upierdliwego zespołu, tudzież bandu z bardziej nieudolnym perkusistą

Faktycznie może mieć racje, ale pod warunkiem że nie spotkał typka z Pelican, który ma chyba problemy ze słuchem i brzmi jakby grał dwa kroki w tył za zespołem. Polecam sprawdzić, komiczne!